Demissionair minister Dilan Yesilgöz krijgt eindelijk seksueel kindermisbruik op de kaart en wat denk je? Niemand steunt haar. Dat is Nederland, ik weet het uit eigen ervaring. Al jaren probeer ik aandacht te krijgen voor wat míj en mijn familie is aangedaan, maar vergeet het maar. Zelfs mijn eigen nieuwswebsite wordt doodleuk niet bezocht. We gaan het er vandaag tóch even over hebben, seksueel kindermisbruik.
Seksueel kindermisbruik bestáát
Op 11 december jl. stond deze tweet (of post moet je tegenwoordig geloof ik zeggen) van minister Yesilgöz op X:
We moeten actie ondernemen tegen seksueel kindermisbruik
Toen ik de post terugzocht, kwam ik allerlei nieuwsberichten over haar strijd tegen seksueel kindermisbruik tegen, die ik zelfs als journalist gewoon niet had gezien. Hier rechts bijvoorbeeld, 6 december jl op NOS.
Of hier bijvoorbeeld van september vorig jaar over het verbieden van nota bene kindersekspoppen. Ja die bestaan ook, ziek is het, niet?
De minister doet ook aan het bewust maken van mensen over het FEIT dat ja, ook georganiseerd en sadistisch seksueel kindermisbruik bestaat. Dat is dat waar ik 
slachtoffer van ben – en dan bestaat het dus, anders kan ik er geen slachtoffer van zijn, wel? – en waar letterlijk íedereen in dit land de kop voor in het zand steekt.
Huiselijk geweld: jah ook dat bestaat en vaak zelfs
Met huiselijk geweld tegen jongeren wordt bedoeld het slaan, schoppen, op de kamer opsluiten of juist buitensluiten, schelden en schreeuwen, kleineren, ziekelijk controleren en lees het zelf maar verder op Hart van Nederland.
CBS: bijna een op de vijf jongeren slachtoffer van huiselijk geweld https://t.co/yivgZ7n41k
— Hart van Nederland (@HartvNL) December 11, 2023
Ik ben genezen, nu de rest nog
Over mijn eigen verhaal wil ik het niet langer hebben. Het heeft me precies drie jaar gekost om het satanische en georganiseerde geweld tegen mij, mijn zusje, mijn jongens en mijn verdere familie te verwerken. Ik was er lichamelijk ziek van geworden, want ja, dat gebeurt dus als je geheugen wordt gewist en je je pijn niet kunt verwerken, omdat je simpelweg niet meer bij je herinneringen kunt komen. Ook had ik er Alzheimer door gekregen, die ik voor het grootste deel genezen heb, net als bijna alle ziektes die ik erdoor opgelopen had.
Sommige mensen krijgen er eerder psychische schade door, zoals verschrikkelijke depressies of bijvoorbeeld migraine of allerlei angsten, PTSS en zulke klachten. Of ze krijgen zowel psychische als fysieke klachten. Sommigen worden ook zelf een slecht mens en gaan anderen vervolgens kwaad doen. Het is hoog tijd dat mensen zoals ik eindelijk eens erkend worden en respect ontvangen. Respect, medeleven, sympathie, steun en een eerlijke kans om te genezen van hun trauma’s.
Ik ben ervan genezen, al heb ik dat samen met mijn man op afstand moeten doen, omdat voor míj de Nederlandse staat niet klaarstond. Dan kunnen anderen het ook, maar het is dan wel nodig dat therapeuten weten hoe wij het gedaan hebben. Zij kunnen patiënten namelijk op hun manieren niet genezen krijgen, terwijl wij dat wél kunnen. Ik heb geen enkele schade meer. En als er af en toe nog eens een herinnering naar boven komt die gewist was, dan heb ik die ook in een mum van tijd verwerkt.
“Die hoef ik niet te respecteren”
Je ziet het: respect. Dat is nodig om mensen genezen te krijgen van deze gruwelijke trauma’s. En om te zorgen dat het stopt, is het nodig dat er keiharde straffen staan op alle seksueel misbruik. Vooral dat met kinderen en dat erover gepraat wordt. Dat iedereen wéét dat het er is en er alert op is, zodat onmensen geen kinderen – en anderen uiteraard ook – meer kunnen misbruiken. Alleen dan stopt het. Je moet er actief iets voor doen.
Ik draag daar al jaren mijn steentje aan bij, maar wat doen jullie? Gaan jullie ook meedoen om de wereld een betere plek te maken of blijven jullie mij negeren, omdat ik als misbruikt en dus gewond mens zogenaamd geen respect zou verdienen? Omdat je denkt dat je míj niet hoeft te waarderen?
Want dát is precies wat je voelt bij kinderen en volwassenen die misbruikt zijn: een duizelingwekkend laag zelfvertrouwen en een enorm minderwaardigheidscomplex, waardoor je denkt: oh die hoef ik niet te respecteren. Tegen deze persoon hoef ik niet aardig te doen, die mag ik wel pesten.
Dus: hup daemes ende heeren, handen uit de mouwen. Want ik word nog altijd door iedereen aan de kant geflikkerd en kan op geen enkele manier meer aan een inkomen komen. Geen baan, geen inkomsten door deze prachtige website waar ik zo mokerhard voor werk en ook niet door een uitkering die ik hard verdien, want mijn gebroken rug is nog altijd niet genezen. Ik kan wel een beetje werken, maar uiteraard lang niet zo hard als een gezond iemand. En ik heb recht op waardering voor mijn werk, net zoals jullie dat ook krijgen:
LIKEN
REAGEREN
DELEN
MELDINGEN AANZETTEN
JE ABONNEREN OP MIJN NIEUWSBRIEF EN MIJN YOUTUBEKANAAL
DONEREN
Ik heb niet één kerstwens ontvangen en niet één donatie voor de kerst. Het is om je te schamen! Zo laat je je medemens toch niet letterlijk stikken en van de honger omkomen? Dát is wat seksueel kindermisbruik met slachtoffers doet: het zet ze buiten de maatschappij en isoleert ze. Bijna niemand die zulke dingen heeft meegemaakt, kan nog functioneren in een relatie of een baan. Ik heb heel veel mensen meegemaakt die hiermee zaten en dit geldt voor hen allen. Niet zo erg als voor mij, omdat ze niet ook nog de Turkse regering (!) tegen zich hebben, maar ze staan wel buiten de maatschappij.
Here underneath you can like, share and give a nice reaction!
