Της Ουκρανίας η ατζέντα – WEF – Bilderberg

Όταν δεν ξέρεις καλά τί υπάρχει πίσω από τα πολιτικά συμβάντα, είναι δύσκολο να σχηματίσεις γνώμη. Έτσι πολλοί άνθρωποι είναι δύσπιστοι στο World Economic Forum ή στα συνέδρια του Bilderberg. Νομίζουν ότι εκεί οι πολιτικοί αρχηγοί αποφασίζουν για το μέλλον, ενώ δεν είναι σωστό αυτό. Για την Ουκρανία επίσης η αληθινή ιστορία διαφέρει από όσα διαβάζετε συνήθως στις ειδήσεις.

Μυστήρια κλαμπς και συντροφιές

Το World Economic Forum ίσα-ίσα είναι μια πανέξυπνη εφεύρεση του Κλάους Σβαμπ. Βλέπετε εκεί όλη την αφρόκρεμα που είναι τόσο ενθουσιασμένη να μας κάνει να πεινάμε για το κλίμα. Και τους άλλους οι οποίοι είναι τρελαμένοι με την τεχνολογία της ΑΙ και θα προτιμούσαν να βάλουν τον κόσμο ολόκληρο να λειτουργεί με αυτή. Αυτοί οι τύποι μπορούν να μιλάνε μια ολόκληρη βδομάδα για τα πάθη τους στα συνέδρια του WEF και να ικανοποιούν το εγώ τους, συνεργαζόμενοι με συναδέλφους από άλλες χώρες. Όλα τα λόγια τους και οι φανταστικές τους παρουσιάσεις δεν αλλάζουν ακριβώς τίποτε στον κόσμο. Brilliant, θά’λεγαν οι Άγγλοι. Ακίνδυνο λέω εγώ.

Οι συνεδριάσεις Bilderberg υπάρχουν για να πληροφορούνται οι πολιτικοί αρχηγοί για τέτοια μυστικά όπως εκείνα που σας διηγούμαι εγώ εδώ. Μυστικοί πράκτορες πηγαίνουν undercover στην Μασωνία ή σε κανένα επικίνδυνο ξένο καθεστώς για να μάθουν τα μυστικά τους. Τα μυστικά που μαθαίνουν δεν μπορούν να τα γράψουν στις εφημερίδες. Στα Bilderberg οι πολιτικοί αρχηγοί προσπαθούν να αποτρέψουν φυσικές καταστροφές, πολέμους και άλλους κινδύνους. Για αυτό τον λόγο δεν είναι ολόκληρες κυβερνήσεις καλεσμένες εκεί. Αλλά επειδή κανένας δεν εξηγεί τί είναι τέτοια συνέδρια, πολύς κόσμος λογικά υποπτεύεται.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία

Ένα τυπικό παράδειγμα για κάτι που συζητιέται στα Bilderberg είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Το ιστορικό της διαμάχης στο Ντονμπάς δεν είναι καθαρό για όλους. Γι’αυτό πολλοί πιστεύουν ότι οι Ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να κάνουν συνομιλίες με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν για ειρήνη. Πιστεύουν ότι αν η Ουκρανία δώσει το Ντονμπάς και την Κριμαία στην Ρωσία, ο πόλεμος σταματά την ίδια στιγμή. Δεν αληθεύει όμως αυτό.

Πίσω από αυτό τον πόλεμο κρύβεται μια πολύ καλά οργανωμένη ατζέντα, η οποία προετοιμάστηκε ήδη στην εποχή του Ιωσήφ Στάλιν (1923-1953). Εκείνος πρώτα προκάλεσε τις γιγαντιαίες περιόδους πείνας, τα γκολοντομόρ στην δεκαετία του ’30. Αφού πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι ιδίως στην ανατολική Ουκρανία, την γέμισε με Ρώσους εθνικιστές. Από την Κριμαία έδιωξε πρώτα τους Ουκρανούς, τους Τατάρους και τους Έλληνες πριν την γεμίσει και εκείνη με Ρώσους. Ύστερα έκανε δώρο αυτές τις περιοχές στην Ουκρανία τάχα για συμφιλίωση. Αυτό που ήθελε ο Στάλιν όμως πραγματικά και που το θέλει και ο Πούτιν ακόμα τώρα, είναι η Ουκρανία να γίνει πια μέρος της Ρωσίας. Πιστεύει λοιπόν στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, αλλά την θέλει ολάκερη για τον εαυτό του.

Ανεξαρτησία

Όταν η Ουκρανία έγινε για δεύτερη φορά ανεξάρτητη το 1991 (η πρώτη φορά ήταν το 1917 για λίγο), οι Ουκρανοί προτίμησαν η δικιά τους γλώσσα να γίνει η επίσημη στην καινούργια τους πατρίδα. Ένα μέρος των Ρώσων στο Ντονμπάς και στην Κριμαία διαμαρτυρήθηκε, ενώ οι περισσότεροι συμμετείχαν στο θετικό εθνικιστικό κύμα στην Ουκρανία. Αυτή η μειονότητα των Ρώσων θέλει η Ουκρανία να ανήκει στην Ρωσία. Αυτή η διαφορά στις γνώμες έσχισε την χώρα στα δυο και έληξε σε πόλεμο. Πρώτα το 2014 όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ξανά το 2022.

Κανονικά θα έπρεπε οι Ρώσοι στο Ντονμπάς είτε να επιστρέψουν στην Ρωσία είτε να προσαρμοστούν, όπως και πολλοί έκαναν. Δεν είναι δίκαιο να απαιτεί κανείς σε μια ξένη χώρα να ομιλείται η γλώσσα του. Και αν ήταν μόνο για την ουκρανική γλώσσα, πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως αυτοί οι Ρώσοι θέλουν επίσης το Ντονμπάς και η Κριμαία να αποχωριστούν από την Ουκρανία. Σαν να μην αρκεί αυτό, θέλουν και ένα ρωσικού τύπου καθεστώς στην Ουκρανία, ενώ η υπόλοιπη χώρα θέλει δυτικού τύπου δημοκρατία. Θέλει η πατρίδα τους να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν η πλειοψηφία σε μια χώρα θέλει να συνδέεται με την υπόλοιπη Ευρώπη, η μειονότητα μπορεί να ακολουθήσει ή αλλιώς να μετακομίσει. Δεν μπορεί κανείς να έχει πάντα ό,τι θέλει ακριβώς στην ζωή. Κάνεις συμβιβασμούς. Οι ομιλητές της ρωσικής γλώσσας στην Ουκρανία έχουν απλά άδικο και είναι και κακόγουστοι από πάνω. Ποιός επιλέγει την ρωσική δικτατορία και φτώχεια, όταν μπορεί να έχει ελευθερία και μια σωστή οικονομία; Αυτή είναι η γνώμη μου βέβαια!

Οι Ρώσοι θέλουν ένωση

Τόσο παθιασμένα που ο ουκρανικός λαός επιδιώκει την ανεξαρτησία, τόσο επιδιώκει η ρωσική κυβέρνηση την επανένωση της Σοβιετικής Ένωσης. Θέλει όλα τα κράτη που κάποτε ήταν μέλη της να ξανασμίξουν και να δημιουργήσουν μια ωραία οικογένεια όλων των σλαβικών χωρών μαζί με τον θείτσο Βλαντ. Όμως πόσο ωραία ήταν η Σοβιετική Ένωση άραγε;

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος ήταν αναγκασμένος να δουλεύει πολύ σκληρά και ότι δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου ευκαιρίες να ανεβεί κάποιος στην κοινωνική σκάλα. Σχεδόν όλοι ήταν αναγκαστικά εργάτες και τα μεροκάματα ήταν χαμηλά. Τα διαμερίσματα στενάχωρα και άβολα και οι μητέρες ήταν υποχρεωμένες να δουλεύουν εξίσου σκληρά όσο οι πατέρες. Τα παιδιά έπρεπε να περνάνε τις ημέρες τους σε παιδικούς σταθμούς και ολοήμερα σχολεία. Η ελευθερία του λόγου ήταν πολύ περιορισμένη και αν διαφωνούσες με την αρχηγία ή αν φαινόταν σαν να διαφωνούσες, περνούσες την υπόλοιπή σου ζωή σε γκούλαγκ στην Σιβηρία δίχως ποτέ να ξαναδείς την οικογένειά σου ποτέ.

Στην σημερινή Ρωσία υπάρχει λίγο περισσότερη ελευθερία, αλλά η φτώχεια είναι οδυνηρή. Είδαμε όλοι μας πώς σκοτώθηκε ο Αλεξέι Ναβάλνυ αθώος πριν λίγες μέρες σε μια φυλακή στον Βορρά της χώρας σε απομόνωση. Είδαμε και τις τεράστιες σειρές ανθρώπων που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν. Άλλοι τόσοι εχθροί του Πούτιν εξαφανίζονται με μυστήριους τρόπους στην Ρωσία. Και κανένας πρόσφυγας από οποιαδήποτε χώρα δεν διαλέγει την Ρωσία για άσυλο. Είναι πολύ λογικό που οι σλαβικές χώρες στην ανατολική Ευρώπη δεν θέλουν επανασύνδεση με την Ρωσία.

Επιπλέον αν η Ουκρανία έδινε το Ντονμπάς και την Κριμαία που της ανήκουν με κάθε δίκαιο στην Ρωσία, δεν θα σταματούσε ο πόλεμος. Η ρωσική κυβέρνηση θα ήθελε ολόκληρη την Ουκρανία μετά. Και την Πολωνία και την Ουγγαρία, τα βαλτικά κράτη και ούτως ως εξής. Είναι πολύ σημαντικό να στηρίζουμε την Ουκρανία στις προσδοκίες της να νικήσει αυτό τον πόλεμο. Επειδή η ελευθερία είναι ό,τι είμαστε και ό,τι έχουμε.